Kendime akademik alanda idöl aldığım başarılarıyla ünlü bir adamın tüm başarısını, parasını, tüm yaşamını bir çırpıda silip attığını, çok yabancı olduğu bir memlekete gittiğini okudum dün. Karısına olan aşkı falan değildi ondaki, evlatlarına duyduğu bir kaç yıllık hasretti sadece..
3 çocuğuna duyduğu hasret yok edivermişti dişiyle tırnağıyla yıllarını vererek kazandığı tüm başarılarını..
Sonra sildim nemli gözlerimi düşündüm bir kez daha ne içindi bunca uğraş? Böylesine güzel bir yaşımda, böylesine güzel birisiyleyken hemde, şimdiyi yaşamak varken.. Yutkundum boğazıma takıldı bir şeyler..
Sonra farkettim bende ki asıl eksikliği; Eksiğim bir kaç gün ayrı kaldığım gülüşlerindi, e tabi bir de son günlerin tatsızlığı eklenince benim eksikliğim 'aşık olduğum sevimsizim'di..
Aile önemli.. Şimdi farketmiyoruz belki ama, Aile önemli. Şuan sahip olduğumuzdan çok gelecekte kurulan aile aslında bugünün silip süpüreni, tıpkı tarlaya ekin ektiğinde yağmayan yağmurun verdiği kuraklık gibi..
Sen şimdi ne ekersen ek, hasat zamanı beklediklerin olmayınca tüm emeğin ziyan oluyor daha da kötüsü bir 'hiç' geliyor onca hasattan sana. Aile önemli..
Hani maddiyatta maddiyat der dururuz ya insanoğlu olarak, olmayıversin be.
Para denilen illet olmasın..
4çocuğumuz olsun koştursunlar 3 odalı bir apartman dairesinde, kırsınlar senin bana yıldönümümüzde aldığın sevdiğim küreyi, çizip karalasınlar hep yazdığımız mektupları, benim binbir emekler hazırladığım notlarımı. Olmasın cupcake kaplarımız, pastaya koymak için alacağımız meyve paramız. Olmasın. Olmasın arabamız, evimiz.. Olmasın. 4 çocuğumuz olsun yeter. 3 olmasın, 4 olsun..
3lerin hikayelerinde hep bir özlem var..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder